BREZİLYA HALKI

Brezilya halkı beşyüz yıllık geçmişinde tüm ırkların karışması nedeniyle dünyanın başka hiç bir ülkesinde rastlanmayan bir çeşitlilik ve renkliliğe sahiptir.

Portekizli, Fransız ve Hollandalı kolonicilerin eşleriyle gelmemesi nedeniyle yerli halk ile karışmasıyla başlayan ırk ve kültür çeşitliliği, önce Afrika’dan getirilen köleler sonra 20nci yüzyılda gelen Alman, İtalyan, Polonyalı, Japon ve Arap göçmenlerin de bu karışıma yeni öğeler katmasıyla bu günkü haline gelmiştir.

Bu ilginç karışım, kolonileştirilmiş diğer ülkelerde olduğunun tersine Avrupa kökenli olmayanlara karşı ırkçılığın çok daha az olması nedeniyle yalnız ten rengi düzeyinde kalmayıp günlük adetler, yemekler, müzik, danslar, el sanatları ve hatta çeşitli dinler gibi nice kültürel değerlerin hem korunmasını hem de biribirleriyle iç içe girmesini sağlamıştır.

Günümüzde hafif çekik gözlü esmer bir kişinin kumsalda bira içip içli köfte yerken samba yapması olağan bir görüntüdür. Tabii böylesine hoşgörülü, rahat ve her türlü önyargıdan uzak bir halkın keyifli ve eğlenceyi sever olmaması mümkün değildir. Buna bir de tropik iklimin getirdiği rahatlık da katılınca Brezilya’yı ziyaret eden kişilerin niçin her zaman hoşnut kaldıkları anlaşılabilir. 

GÖÇMENLER

Brezilya’ya göç edenlerin sayısı her zaman Brezilya’dan göç edenlerin sayısından fazla olmuştur. 1808 yılında imparator 6ncı Dom João tarafından güney bölgelerindeki beyaz nüfusun artması amacıyla verilen izinle başlayan göçler sonucunda Avrupa’nın çeşitli yörelerinden gelen göçmenler beraberlerinde çeşitli teknolojiler de getirmişlerdir. Üzüm, elma gibi yeni ürünlerin yanı sıra modern tarım teknikleri, tekstil, deri ve seramik endüstrileri, bira ve şarap gibi yeni içkiler Brezilya’da yaşamın değişmesine neden olmuştur.

Brezilya’ya en çok göç eden halklar Portekizlilerden sonra Almanlar, Avusturyalılar, Macarlar, Slavlar, İspanyollar, İtalyanlar, Japonlar, Suriyeliler, Lübnanlılar ve İsviçreliler, Hollandalılar ve Finandiyalılardır. 

BREZİLYA MUTFAĞI

Brezilyanın yemek kültürü her bölgenin yapısına, bölgeye yerleşen Avrupalıların kökenlerine göre farklılık gösterir. Genel olarak ülke mutfağının kökeni Afrikalı kölelerin efendilerinin sofralarından kalanlarla karınlarını doyurmak zorunda oldukları günlere gider. Bu dönemde kölelerin ekserisi efendilerinin artan yemeklerini yemekte idi.

Fakat bazılarına balık , karides ve istiridye gibi deniz ürünlerini yakalamalarına izin verilmekteydi. Yemekler genellikle Afrika usulüne uygun, mevcut malzemelerin karıştırılması ve karışıma hindistan cevizi yağı veya dende palmiyesinden elde edilen yağın eklenmesi ile hazırlanıyordu.

Brezilya mutfağında yaygın bir diğer ürün ise manyok unudur. Güney Amerika yerlilerinin binyıllardır tarımını yaptığı bu kök bölgenin en önemli karbonhidrat kaynağıdır. Deniz mahsullerinin yanı sıra tavuk ve sığır eti yaygın şekilde yenir.

Domuz eti yağlı olması nedeniyle birkaç tipik yemek dışında fazla kullanılmasa da sucuk ve salamlarda her zaman bulunur. Lokantalarda hiç bir yemeğin hazırlanmasında domuz yağı kullanılmaz. Güneyde, ozellikle Arjantin sınırına yakın olan Rio Grande do Sul eyaletinde koyun eti de bulunabilir.